Bagheera kiplingi
Brak polskiej nazwy
/ N/A
Rząd: Pająki
Rodzina: Skakunowate
Data i nazwisko odkrywcy: Peckham & Peckham, 1896
Pochodzenie: Ameryka Południowa
Siedlisko: nadrzewny
Siła jadu: Słaba
Trudność hodowli: Łatwy
Opis
Gatunek pająka z rodziny skakunowatych (Salticidae), znany przede wszystkim z nietypowej – jak na pająki – diety roślinnej. Występuje głównie w Meksyku, Gwatemali i Kostaryce, w tropikalnych oraz suchych lasach, gdzie związany jest z akacjami wchodzącymi w symbiozę z mrówkami z rodzaju Pseudomyrmex.
Bagheera kiplingi zamieszkuje drzewa należące do rodziny Mimosoideae, a szczególnie akacje z rodzaju Vachellia. Żywi się głównie bogatymi w białko i tłuszcz strukturami roślinnymi, zwanymi ciałkami Beltiana, które powstają na końcach liści akacji w ramach symbiotycznej relacji z określonymi gatunkami mrówek. Pająki te starają się unikać mrówek, które aktywnie bronią ciałek Beltiana – stanowiących dla nich źródło pożywienia – przed nieproszonymi gośćmi. Choć ciałka Beltiana stanowią ponad 90% diety B. kiplingi, pająki te spożywają również nektar, a okazjonalnie także kradną larwy mrówek od mijanych robotnic. Gatunek został opisany na podstawie samca schwytanego w 1896 roku – samica została po raz pierwszy opisana 100 lat później przez Wayne’a Maddisona.
Dane podstawowe
Samica | Samiec | |
|---|---|---|
Długość ciała | do 6 mm | do 6 mm |
Rozpiętość odnóży | do 14 mm | do 14 mm |
Ubarwienie | Przednie odnóża są bursztynowe lub jasnożółte. Głowotułów czerwonawo-brązowy z czarnym obszarem w pobliżu oczu. Odwłok samicy jest jasnobrązowy z ciemnobrązowymi i zielonkawymi pasami. Całe ciało metalicznie mieni się w świetle. | Samiec ma bursztynowe odnóża, ciemny głowotułów, który jest zielonkawy na wierzchniej części, oraz smukły czerwonawy odwłok z zielonymi poprzecznymi liniami. Całe ciało ma miedziano-fioletowy metaliczny połysk. |
Wiek | około roku | około roku |
Zachowanie | Skakun dzienny, aktywny i terytorialny. Zamieszkuje krzewy i drzewa, szczególnie akacje, na których żeruje i przebywa. W przeciwieństwie do większości pająków, jego dieta opiera się w dużej mierze na składnikach roślinnych – głównie wspomnianych ciałkach Beltiana. Bagheera kiplingi unika bezpośrednich konfrontacji z agresywnymi mrówkami, przemieszczając się szybko i ostrożnie między liśćmi. Sporadycznie zjada także drobne owady i jaja. | |
Warunki hodowli
Trudność hodowli | Terrarium | ||
|---|---|---|---|
Wymiary | Temperatura | Wilgotność | |
Łatwy | N/A | N/A | N/A |
Podstawy opieki | |||
Brak danych | |||
Ciekawostka
Nazwa rodzaju pochodzi od Bagheery, czarnej pantery z „Księgi dżungli” Rudyarda Kiplinga, a epitet gatunkowy honoruje samego autora. Inne rodzaje skakunów o nazwach inspirowanych postaciami z dzieł Kiplinga to Akela, Messua i Nagaina. Wszystkie cztery zostały nazwane przez George'a i Elizabeth Peckhamów w 1896 roku.
Pomimo sporadycznych aktów drapieżnictwa, tkanki pająków wykazują sygnatury izotopowe typowe dla zwierząt roślinożernych, co sugeruje, że większość ich pożywienia pochodzi z roślin.
Chcesz poznać więcej ciekawostek ze świata pająków?
Zapisz się do naszego newslettera!
