Limulus polyphemus 

Gatunek skrzypłocza zamieszkujący Atlantyk. Przedstawiciel prehistorycznej gromady staroraków będącej prymitywną gromadą szczekoczułkowców. Na ląd wychodzą tylko podczas okresu godowego. Jest żywą skamieliną, skrzypłocze nie zmieniły się od setek milonów lat! Ich ciało podzielone jest na trzy segmenty, głowotułów, odwłok i telson w formie podłużnego miecza, który wykrozystują do odwracania ciała gdy wylądują na grzbiecie. Są to jedyne szczekoczułkowce posiadające oczy złożone. Niebieska krew skrzypłoczy posiada unikalną zdolność reagowania na endotoksyny wytwarzane przez bakterie Gram-ujemne. W momencie kontaktu z nimi, natychmiast tworzą się widoczne gołym okiem „agregaty obronne”, które otaczają drobnoustroje i skutecznie je eliminują. Dzięki tej reakcji, w ciągu zaledwie kilku sekund można sprawdzić, czy dana powierzchnia lub przedmiot, który został potarty krwią mieczogona, jest pirogenny lub zainfekowany bakteriami, a także określić ich ilość. Ważną cechą tej krwi jest to, że jest ona jałowa nawet po rozcieńczeniu i wolna od znanych bakterii.